धेंनु जेवीं वत्सा धांव दत्ता तैसा ।
तुज विण कैसा राहूं जगीं ॥१॥
कोठें जाऊं आतां कोण करी शांत ।
तुज विण त्राता आन नसे ॥२॥
येईं येईं दत्ता पतितोद्धर्ता ।
भवभयहर्ता तूंचि माझा ॥३॥
नको पाहूं अंत सदया अनंत ।
उद्धरीं हा जंत ’रङग’ तोका ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
