श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक ५२ व ५३ वा

जो मूर्तिप्रतिष्ठा करुनि ठाये । तो सार्वभौम राज्य लाहे ।

जो देवालय करी स्वयें । तो स्वामी होये तिहीं लोकीं ॥८३॥

जो करी पूजाविधान । तो पावे ब्रह्मसदन ।

ये तीनी जो करी आपण । तो मजसमान ऐश्वर्य पावे ॥८४॥

ऐसे हे तिघे साधक । पोटींहूनि सकामुक ।

कामनेसारखे लोक । ते आवश्यक पावती ॥८५॥

ज्यासी माझें निष्काम भजन । त्याचे प्राप्तीचें निजलक्षण ।

तें अत्यादरें श्रीकृष्ण । स्वानंदें पूर्ण सांगत ॥८६॥

मज मुख्यत्वें जीवीं धरुन । ज्यासी माझें निष्काम भजन ।

निष्कामता जे अनन्य । ते पुरुष जाण मी होती ॥८७॥

तो वर्तमानदेहीं असतां । माझें निजरुप होय तत्त्वतां ।

त्या आम्हां आंतौता । भेद सर्वथा असेना ॥८८॥

करितां निष्काम भजन । भक्त झाला मजसमान ।

’समान’ म्हणावया जाण । वेगळेपणा असेना ॥८९॥

एवं भक्त तो मजभीतरीं । मी भक्ताआंतबाहेरी ।

ऐसे मिळाले परस्परीं । निजभक्तजनावरी नांदत ॥३९०॥

गूळ जेवीं गोडियेसी । कां कल्लोळ जैसा सागरासी ।

ऐशिया निजभक्तीपाशीं । आम्हां तयांसी रहिवासु ॥९१॥

ऐशी निष्काम जो भक्ति करी । तो धन्य धन्य चराचरीं ।;

जो देवाद्विजांची वृत्ति हरी । तो पचे अघोरीं तें ऐक ॥९२॥