श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक १५ वा

स्वयें खाये ना धर्मु न करी । घरच्यांसी खाऊं नेदी दरिद्री ।

मधुमक्षिकेच्या परी । संग्रहो करी कष्टोनि ॥४५॥

माशा मोहळ बांधिती बळें । माजीं सांचले मधाचे गोळे ।

तें देखोनि जगाचे डोळे । उपायबळें घेवों पाहाती ॥४६॥

मग झाडींखोडीं अरडींदरडीं । जेथिंच्या तेथ जगु झोडी ।

भरती मधाचिया कावडी । ते सेविती गोडी श्रीमंत ॥४७॥

माशा मधु न खाती काकुळतीं । झाडित्याचे हात माखती ।

स्वादु श्रीमंत सेविती । ज्यांसी लक्ष्मीपती प्रसन्न ॥४८॥

तैसेंचि कृपणाचें यक्षधन । नाहीं दान धर्मसंरक्षण ।

त्यातें तस्कर नेती मारून । त्यांसही दंडून राजा ने ॥४९॥

जे शिणोनि संग्रह करिती । त्यांसी नव्हे भोगप्राप्ती ।

ते द्रव्यें अपरिग्रही सेविती । दैवगती विचित्र ॥१५०॥

प्रयासें गृहस्थ करवी अन्न । तें संन्यासी न शिणतां जाण ।

करूनि जाय भोजन । अदृष्ट प्रमाण ये अर्थीं ॥५१॥

यालागीं दैवाधीन जो राहे । तो संग्रहाची चाड न वाहे ।

तें अदृष्टचि साह्य आहे । कृपणता वायें करिताति ॥५२॥