श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक १७ वा

अतिदुस्तर हरीची माया । आइकोनि हांसें आलें राया ।

लटकीच परी देहाभिमानियां । बाधावया दृढ जाहली ॥२३॥

माया दुस्तर शास्त्रप्रसिद्धी । तेथ बाळेभोळे स्थूळबुद्धी ।

सुखें तरती कोणे विधीं । तो सांग त्रिशुद्धी उपावो ॥२४॥

ज्यासी वश्य नाहीं निजमन । आणि भवाब्धि तरावया भाव पूर्ण ।

ऐसे भोळे भाविक जन । त्यांसी मायातरण सुगम सांगा ॥२५॥

मागां कवी बोलिला संकलितीं । ’तन्माययाऽतो बुध आभजेति’ ।

गुरु-ब्रह्म अभेदस्थिती । करितां भक्ती माया तरिजे ॥२६॥

तें भक्तीचें स्पष्ट लक्षण । विशद होआवया श्रवण ।

पुढती मायेचें तरण । पुसावया कारण मुख्य हेंचि ॥२७॥

तो मायातरणोपायविधी । सुगम सांगावया त्रिशुद्धी ।

अंतरिक्षाधाकुटा सुबुद्धी । ’प्रबुद्ध’ प्रज्ञानिधी बोलता जाहला ॥२८॥;