यदृच्छया मत्कथादौ, जातश्रद्धस्तु यः पुमान् ।

न निर्विण्णो नातिसक्तो, भक्तियोगोऽस्य सिद्धिदः ॥८॥

हरिकथा अवघेचि ऐकती । परी माझी श्रद्धा नुपजे चित्तीं ।

कोणा एका अभिनवगती । श्रद्धाउत्पत्ती श्रवणेंचि होय ॥७८॥

आईक श्रद्धेचें लक्षण । जें जें करी कथाश्रवण ।

तें हृदयीं वाढे अनुसंधान । सप्रेम मनन उल्हासे ॥७९॥

नवल कथेची आवडी । दाटती हरिखाचिया कोडी ।

हृदयीं स्वानंदाची उभवी गुढी । एवढी गोडी श्रवणार्थी ॥८०॥

विषयांचें दोषदर्शन । मुख्यत्वें बाधक स्त्री आणि धन ।

आवरावीं रसना-शिश्र्न । हे आठवण अहर्निशीं ॥८१॥

घायीं आडकलें फळें । तें पानपेना उपचारबळें ।

तेवीं विषयदोष भोगमेळें । कदाकाळें शमेना ॥८२॥

येतां देखोनियां मरण । स्वयें होय कंपायमान ।

तेवीं विषयभोगदर्शन । देखोनि आपण चळीं कांपे ॥८३॥

एवं विषयीं दोषदर्शन । सर्वदा देखे आपण ।

परी त्यागालागीं जाण । सामर्थ्य पूर्ण आथीना ॥८४॥

सेवकीं राजा बंदीं धरिला । तया स्त्रीचंदनादि भोग दीधला ।

परी तो त्यासी विषप्राय जाहला । भोगीं उबगला अगत्यता ॥८५॥

एवं भोगितां त्या भोगासी । नित्य पाहे निजनिर्गमासी ।

तेवीं भोगितां हा विषयासी । अहर्निशीं अनुतापी ॥८६॥

यापरी जो नव्हे विषयासक्त । ना निधडा नव्हे विरक्त ।

त्यालागीं माझा भक्तिपंथ । मी बोलिलों निश्चित वेदवाक्यें ॥८७॥

येहींकरितां माझी भक्ती । माझ्या स्वरुपीं लागे प्रीती ।

सहजें होय विषयविरक्ती । एवं सिद्धिदाती भक्ति हे माझी ॥८८॥

मी वेदोक्त बोलिलों आपण । ते हे त्रिविध योग संपूर्ण ।

ज्ञान-कर्म-उपासन । वेदोक्त लक्षणविभाग ॥८९॥

तेथ कोण देखे दोषगुण । कोणासी दोंहीचें अदर्शन ।

मध्यम भागें वर्ते कोण । तेंही लक्षण अवधारीं ॥९०॥

जो आसक्त विषयांवरी । तो कर्ममार्गीचा अधिकारी ।

त्यासी गुणदोषांहातीं नाहीं उरी । हें सांगेल श्रीहरी पुढिले अध्यायीं ॥९१॥

जो कां विरक्त ज्ञानाधिकारी । तो गुणदोषांहूनि बाहेरी ।

तो पाहतां अवघे संसारीं । न देखे तिळभरी गुणदोष ॥९२॥

जग अवघें ब्रह्म पूर्ण । तेथ कैंचे दोषगुण ।

ऐसे कां जे ज्ञानसंपन्न । त्यां दोषदर्शन असेना ॥९३॥

अतिआसक्त ना विरक्त । ऐसे कां जे माझे भक्त ।

ते पूर्वी गुणदोष देखत । परी सांडित विवेकें ॥९४॥

भूतीं भूतात्मा मी परेश । तेथ देखों नये गुणदोष ।

ऐसे भजननिष्ठ राजहंस । ते गुणदोष सांडिती ॥९५॥

मी वेदार्थीं बोलिलों दोषगुण । ते दोषत्यागालागीं जाण ।

पराचे देखावे दोषगुण । हें वेदवचन असेना ॥९६॥

ऐसें करावें वेदार्थश्रवण । दोष त्यजूनि घ्यावा गुण ।

परी पुढिलांचे दोषगुण । सर्वथा आपण न देखावे ॥९७॥

जो ज्याचा गुणदोष पाहे । तो त्याचा पापविभागी होये ।

जो पुढिलांचे गुणदोष गाये । तो निरया जाये तेणें दोषें ॥९८॥;

आतां कर्माचा अधिकारु । सांगताहे शारंगधरु ।

तो जाणोनियां विचारु । कर्मादरु करावा ॥९९॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
yashawant hire

फारच छान आहे

हमारे टेलिग्राम ग्रुप से जुड़े। यहाँ आप अन्य रचनाकरों से मिल सकते है। telegram channel

Books related to श्रीएकनाथी भागवत


चिमणरावांचे चर्हाट
नलदमयंती
सुधा मुर्ती यांची पुस्तके
श्यामची आई
झोंबडी पूल
सापळा
गांवाकडच्या गोष्टी
 भवानी तलवारीचे रहस्य
खुनाची वेळ
अश्वमेध- एक काल्पनिक रम्यकथा
लोकभ्रमाच्या दंतकथा
संभाजी महाराज - चरित्र (Chava)
शिवाजी सावंत
कथा: निर्णय
पैलतीराच्या गोष्टी