....तस तर ते केवळ ६० सेकंद होते. मात्र एक एक सेकंद त्यांना एक युगासारखा भासत होता. टाईम मशीन सुखरूप परत येईल का? तिच्यात काही बिघाड तर होणार नाही? असे एक ना अनेक प्रश्न त्या दोघांच्याही मनात काहुर माजवत होते. १० सेकंद राहीले होते, ९... ८... ७... ६... ५... ४... ३... २... १... ० अचानक निळा प्रकाश पसरला आणि आवाज करत टाईम मशीन त्यांच्या दृष्टीस पडली. ते घड्याळ जसच्या तस त्या खुर्चीवर होत. प्रोफेसर आणि अभिजीत दोघांनीही जल्लोष केला. त्यांची टेस्टींग यशस्वी झाली होती.
"सर, मला वाटत आता टाईम मशीन पूर्णपणे तयार आहे." अभिजीत आनंदाने उड्या मारत म्हणाला.
प्रोफेसरः ह्म. वाटत तर असच आहे. पण तरीही अजुन माझा पूर्णपणे विश्वास बसलेला नाही. एक काम करतो. आता मी स्वतः याची टेस्टींग करतो. जर यावेळेस तिने व्यवस्थित काम केल तर याचा अर्थ आपला प्रयोग यशस्वी झाला. ठिक आहे?
अभिजीतः ओके सर.
अस म्हणून प्रोफेसर टाईम मशीनमध्ये बसले. मशीनची सगळी सेटींग त्यांनी तशीच ठेवली होती जशी त्या घड्याळाच्या वेळेस होती म्हणजे वेळ - सकाळी ६:३०, ठिकाण तेच जंगल आणी १ मिनिटाचा रीटर्नींग टाईम. प्रोफेसरांनी गो च बटण दाबल. पहिल्यासारखाच आवाज करत आणि निळा प्रकाश पसरवत टाईम मशीन गायब झाली...
