शोधीले मी कैक रस्ते
विझलेल्या त्या क्षणांचे....
का शृंगार करती काळोखात रात्र
पैंजनें बांधून मुक्या वेदनेचे...
चंद्राच्या विरहात न दिसे नभी
दुधाळ चांदणे स्पंदनाचे....
मी वेड्यागत अधीर होतो
ऐकण्यास तरंग तुज मनाचे...
तुही सुरेल गात गेली
भाव ते हृदय तोडण्याचे...
कसे गुंफत गेलो मी
फाटके आभाळ चांदण्याचे...
माझ्या शब्दात तुज गुंफतांना
ना कळले हे चांदणे संभ्रमाचे.....
संजय सावळे
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
