नवरी घास देते केशरी भाताचा
व्याह्यांच्या पंक्तीचा थाट केला ।
भोजना बैसले आतां वीहीणी व्याही
जिलबीचा घास देई दादाराया ।
विहीणीला दिली साडी, बुट्‌टे शोभती सुरेख
पहा सूनमूख सासुबाई ।
घातले दागिने बींदी, पट्‌टा आणि वाकी
पोत, पेठया खाली झाकी चंद्रहार ।
सासुबाई, घालावेणी मूद राखडी, केतक
गोंडे, फुलें ती सुरेख शोभताती ।
गोठ, पाटल्या घातल्या पुढे शोभतात तोडे
अंगठीला खडे चकाकती ।
ठुशी, पेटयाखाली शेराची ती सरी
कपाळाला चीरी कुंकवाची ।
माहेराचे दिवे सासरच्या वाती
दिवे प्रकाशती झाली मध्ये ।
झाले सूनमुख नवरी कांपते दंडांत
घाला साखर तोंडात विहीणबाई ।
लेक सासरी निघाली मालत्यानी ओटी भारा
शेल्याची गांठ मारा वन्सबाई ।
केशरी पाण्याने आंबा शिंपियेला
आता दही घाला हातावरी ।
वाजत गाजत, पातली वरात
माप भरुनी दारात ठेवियेले ।
माप लोटियेले उजव्या पायाने
थोरल्या जावेने, भरीयेले ।
दार अडवूनि, मान मागते विहीण
तुझी लेक माझी सून दादाराया ।
झाले लक्ष्मीपुजन नाव ठेविले कमल
वंशाचा वृक्षवेल वाढवील ।
उठले देवक, सोडीलीं कंकणें
मांडव परतणे, झाले आता ।
भाऊबीजेच्या दिवशी का रे सख्या रुसलासी
तुझा शेला माझ्यापाशी दादाराया ।
जोडव्याचा पाय हळू टाका वैनीबाई
सवे बैसले माझे भाई दादाराया ।
माझ्या माहेराला केळी पोफळी नारळी
छाया त्याची ग दाटली अंगणात ।
माऊलीची माया न ये आणिकाला
कोवळ्या माणिकाल रंग बहू ।
माता पित्यांच्या राज्यात शिंक्यावरचं दही
भाईराजाच्या राज्यात ताकाला सत्ता नाही ।
काळी चंद्रकळा धुवूधुवूनी नेसावी
आपल्या जन्माला असावी मायबाई ।
काळी चंद्रकळा धुवुधुवूनी झाला बोळा
रुपये दिले साडे सोळा बापजींनी ।
काळी चंद्रकळा नको नेसू अंगणात
पति तुजा बंगल्यात मायबाई ।
काळी चंद्रकळा पदरी राम सीता
नेसली पतिव्रता मायबाई ।
